Reflectie Drama monologenvoorstelling. Simone van der Meer
De keuze van mijn tekst vond ik echt heel lastig, aangezien ik mezelf alleen geschikt vind voor het genre humor. En monologen zijn over het algemeen niet komisch bedoeld. Buiten dat wilde ik ook wel wat anders proberen, en denk ik ook dat iedereen wel eens wat anders van mij wilde zien dan alleen komedie.
Het werken in de groep zonder ‘het oog van de meester’ ging zoals u weet niet al te best, het was altijd wel erg gezellig, en er werden ook wel goede ideeën op tafel gelegd maar helaas werden die niet verwezenlijkt. Erg jammer, want onze groep had en heeft wel potentie, het is gewoon zo dat ik snel afgeleid raak en een paar anderen in onze groep ook en zo wordt iedereen meegesleurd.
Het commentaar heb ik wel echt meegenomen, vind ik zelf. Ik weet nog dat we echt 1 heel lesuur hebben gewerkt aan het eerste woord dat ik steeds verkeerd uitsprak, of ja niet per se verkeerd uitsprak, maar ik legde de klemtoon verkeerd. ‘Verliefdheid, verliefheeeeid..’ Ook na de eerste voorstelling, hebben we zonder het te oefenen helemaal omgegooid, wat uiteindelijk wel een goede beslissing bleek te zijn maar toen voelde ik me daar echt niet prettig bij.
Wat ik zelf het belangrijkste punt vind, is de concentratie. Altijd weer, de sfeer is zo gezellig, en dan heb ik vaak de neiging om weer over iets anders te beginnen. Dus qua spel niet specifiek iets wat ik wel zou willen leren, maar vooral qua voorbereidingen. Dat wil ik dit keer echt goed hebben, de productie moet gewoon in orde zijn.
De spanning was er wel op de dag zelf. Ik moet zeggen dat hij zeker een stuk minder was dan bij andere voorstellingen, maar hij was er wel. Ik was zenuwachtiger tijdens de 2e voorstelling, omdat ik gewend was zittend te spelen, en nu meer contact met het publiek (en dan vooral 1 persoon) ging zoeken.
Ik weet eigenlijk niet aan wie ik veel heb gehad, maar ik denk het meest aan Vera, Veerle, Sterre en Lou. Ook al zijn we niet echt productief geweest, is het wel altijd ontzettend gezellig geweest en ja, beter dat dan en een slecht voorbereidde voorstelling en een rotsfeer. Ik vond het echt superleuk en ja, daar heeft de voorstelling onder geleden.
Ik vind reflecties schrijven voor school eigenlijk nogal onzinnig, omdat ik altijd beloftes maak die ik vervolgens (bijna!) nooit nakom, dus ik snap ook niet zo goed het nut van deze. Maar volgende keer wil ik wel echt meer concentratie!
